Κάντε κάτι να μην ακουμπήσουμε τα πόδια μας στη γη! Δεν θέλουμε να προσγειωθούμε. Εμείς που, αιώνες τώρα, φροντίζουμε για τις υψηλές και χαμηλές πτήσεις των πνευμάτων σας∙ για τη μαγεία στην τέχνη και τη λογοτεχνία, για την άπιαστη και αόριστη ουσία της ποίησης. Εμείς που, οπλισμένοι με χρώματα, ζωγραφίζουμε τους γκρίζους τοίχους, εμείς που… Read More Ευλαμπία Τσιρέλη, οι ονειροπόλοι απευθύνουν έκκληση

Μέχρι να γίνω μια αγκαλιά από κόκκινα γαρύφαλλα Έχω ένα σκοτωμένο όνειρο, μια αιματοβαμμένη μνήμη και μια καρδιά που θα ‘ναι δεν θα ‘ναι δέκα χρονών Έχω πολλές πατρίδες, έχω χιλιάδες ονόματα, έχω χιλιάδες πληγές Είμαι απ’ την Παλαιστίνη, απ’ τη Συρία, απ’ το Ιράκ, απ’ το Αφγανιστάν, απ’ το Βιετνάμ, απ’ την Ιρλανδία, απ’… Read More Νίκος Σουβατζής, Μέχρι να γίνω μια αγκαλιά από κόκκινα γαρύφαλλα

Σιωπή Μες στους εκκωφαντικούς ήχους της πόλης λυτρώθηκα. Τα σμήνη του θορύβου με φυγάδεψαν από την αβάσταχτη σιωπή. Σιωπή αμείλικτη – θλιβερός καθρέφτης που κατοπτρίζει όλο μου το είναι. Σιωπή αληθοφόρα – βουβή κατάρα που ξεμπροστιάζει όλα μου τα πρόσωπα. Μια από μηχανής ηχοβολή έκρυψε με ζήλο τη μαύρη μου ψυχή. Μες στους εκκωφαντικούς ήχους… Read More Γιώργος Σκούρτης, Σιωπή

Σε χρόνο μέλλοντα υποθετικό Το σκοτάδι υποχθόνια δημιουργεί ένα ρίγος στη ράχη, το άγνωστο πίσω απ’ την πλάτη με φοβίζει. Ο καπνός των τσιγάρων, η μυρωδιά από το αλκοόλ, οι ανακατεμένες φωνές μού είναι αδιάφορες. Το ουίσκι μού καίει το λαιμό και το παιχνίδισμα του ήχου από τον πάγο στο ποτήρι μοιάζει κάτι μονότονο. Η… Read More Νίκος Φάκος, σε χρόνο μέλλοντα υποθετικό