Λάθος πόρτα Δεν ανήκω εδώ! Κι ας έχω τα κλειδιά αυτής της πόρτας. Δεν ανήκω εδώ κι ας είναι το πιάτο μου ακουμπισμένο σ’ αυτό το τραπέζι. Όλοι εδώ μέσα μου είναι άγνωστοι κι εγώ, μια σκιά που τριγυρίζει κολλημένη στον τοίχο. Όλοι εδώ μέσα μ’ αγκαλιάζουν και τα δικά μου χέρια μαγκωμένα, λειψά.… Read More Σταματία Βλάγκα, Λάθος πόρτα
«Nature», (c) First Cherry, 2015 Ατίθαση Ψυχή Κουράστηκα να παραδίδω την ψυχή μου σε χέρια μετέωρα σε ημίαιμους ανθρώπους σε ξεψυχισμένα βλέμματα. Τη φυλακίζω έτσι εντός μου μα αυτή το σκάει διαρκώς για να κουρνιάσει σε δήθεν αναπαυτικές αγκαλιές, για να ζεσταθεί σε παγωμένα βλέμματα. Πως να τη τιθασέψω; Δεν είναι εύκολο. Κάθε που πάω… Read More Θεοδώρα Φελέρη, δύο ποιήματα
Αυτό που είσαι… Αυτό που αισθάνεσαι, αυτό είσαι… Αυτό που νιώθεις, αυτό είσαι…. Αυτό που θέλεις, αυτό είσαι…… Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, κανείς δεν σε φτιάχνει έτσι…. Μόνος σου έχεις τη δύναμη να αλλάξεις και να γίνεις αυτό που εσύ θέλεις Γιατί όλοι θέλουν να σε φτιάξουν όπως αυτούς τους βολεύει…. Όμως, όχι, εσύ, μόνο εσύ,… Read More Λένα Σεπτέμβρη, αυτό που είσαι…
Όλα όσα ήθελα να πω, έχουν ρίξει άγκυρες στα χείλη. Τι κι αν φυσάει ο άνεμος και τα πανιά μου σκίζει και η θάλασσα με λύσσα χτυπάει το σκαρί. Σκαλώσανε σε ύφαλους οι λέξεις, δεν μένει πια παρά να κόψω το σκοινί. Όλα όσα ήθελα να πω, ναυάγια που στο βυθό σκουριάζουν. Στα ύφαλα τους… Read More Κατερίνα Λαναρά, Άγκυρες
Αρχίγραμμα 